ΘΕΜΑ: Το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στον Κοινωνικό Χώρο (Ηράκλειο, 28-29/3/2015) ΑΠΟΣΤΟΛΕΑΣ: Μοτάκης Γιώργος Το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στον Κοινωνικό Χώρο Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Ηρακλείου σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και τον Κοινωνικό Χώρο των Ιδρυμάτων Καλοκαιρινού παρουσιάζουν για τρίτη χρονιά μία επιλογή ντοκιμαντέρ του φεστιβάλ που οι δημιουργοί τους επέλεξαν να προβληθούν ελεύθερα στο ελληνικό κοινό. Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 28 και την Κυριακή 29 Μαρτίου στον Κοινωνικό Χώρο (Μονής Αγκαράθου 9) από τις 6 το απόγευμα. Αναλυτικά το πρόγραμμα των προβολών: Σάββατο 28 Μαρτίου : 18:00 Oppression (Μυρτώ Συμεωνίδου, Νίκος Πανιεράκης - 45’) Ο ανέκαθεν βαλλόμενος χώρος της δημοσιογραφίας έρχεται αντιμέτωπος με την οικονομική κρίση. Όσο αυτή βαθαίνει, οι παρεμβάσεις στο δημοσιογραφικό έργο αυξάνονται κι οι δημοσιογράφοι καλούνται να επιλέξουν αν θα ακολουθήσουν μια κεντρική γραμμή ή αν θα τολμήσουν να τηρήσουν διαφορετική στάση. Αυτοί που θα το τολμήσουν, ρισκάρουν όχι μόνο να απολυθούν ή να διωχθούν νομικά, αλλά διακινδυνεύουν ακόμα και τη σωματική τους ακεραιότητα. Το Oppression παρουσιάζει μερικά μόνο από τα εκατοντάδες περιστατικά που δείχνουν ότι ένα από τα θύματα της κρίσης στην Ελλάδα είναι και η ελευθεροτυπία. 18:45 Ζωντανοί μες στο τσιμέντο (Γιώργος Γκουνέζος - 14’) Γκράφιτι: μια μορφή τέχνης σε δημόσιο χώρο που έχει να κάνει με τον εγωισμό, την οργή, την εξερεύνηση και την οικειοποίηση του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε. Στόχος της, η υπενθύμιση της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά κι η επικοινωνία. Σκοπός του ντοκιμαντέρ είναι να αναδείξει το ρόλο της δημόσιας τέχνης στον αστικό ιστό και μέσα από συνεντεύξεις και συλλογικές δράσεις να παρουσιάσει την τέχνη του γκράφιτι ως μια μορφή έκφρασης κι αντίδρασης σε μια οικονομικά, ηθικά και πολιτικά εξαθλιωμένη πόλη. 19:10 Non Omnis Moriar(Θεοδοσία Γραμματικού - 67’) Ελλάδα της κρίσης και της ύφεσης. Μια απεργία που έμεινε στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Νοέμβρης 2011. Στο εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας οι μηχανές παγώνουν κι η πύλη θα γίνει ο χώρος των συναντήσεων, των συζητήσεων, των εκδηλώσεων, των λογομαχιών. Εννιά μήνες εκεί, στους δρόμους της Αθήνας, της Ελευσίνας, στο Βόλο. Η απεργία ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας, έγινε γνωστή κι αγκαλιάστηκε από χιλιάδες εργαζομένους του κόσμου. Οι σκηνές από την απεργία πλέκονται με την αφήγηση των χαλυβουργών, που μας εξηγούν πως τη βίωσαν, και το voice over. Τι το ξεχωριστό είχε λοιπόν αυτή η απεργία; 20:20 Φασισμός Α.Ε. (Άρης Χατζηστεφάνου - 74’) Το ντοκιμαντέρ διηγείται μικρές άγνωστες ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του φασισμού και τις διασυνδέσεις του με τα οικονομικά συμφέροντα κάθε εποχής. Μαζί με το ντοκιμαντέρ ταξιδεύουμε από την Ιταλία του Μουσολίνι στην Ελλάδα της Κατοχής, του Εμφυλίου και της Δικτατορίας κι από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ στο σήμερα. Το νέο ντοκιμαντέρ το Άρη Χατζηστεφάνου και της ομάδας του θα συνεχίσει στα βήματα του Debtocracy και του Catastroika, όπου παρακολουθήσαμε τα αίτια της κρίσης χρέους, τις επιπτώσεις του μνημονίου, την κατάλυση της δημοκρατίας και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας. Κυριακή 29 Μαρτίου : 18:00 Η αρχαιολόγος (Κίμων Τσακίρης - 90’) Η Γεωργία Καραμήτρου, αρχαιολόγος που έχει αφιερώσει τη ζωή της στην προστασία του φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, δίνει την τελευταία μάχη της καριέρας της. Έχει μερικούς μήνες μπροστά της για να σώσει ό,τι μπορεί από έναν μεγάλο αρχαιολογικό χώρο πριν χαθεί για πάντα στο βυθό μιας τεχνητής λίμνης. Στην προσπάθειά της αυτή, καλείται να αντιμετωπίσει μια σειρά από εμπόδια, να σταθεί δυνατή και να αναδείξει στο τέλος το νόημα της "προσωπικής ευθύνης" και τη σημασία να την αναλαμβάνεις. 19:30 Πυρπόληση γυναικών στην Καλή Συκιά – «Ολοκαύτωμα» από Γερμανούς Ναζί κατά τη διάρκεια της κατοχής (Τάσος Μπιρσίμ - 27’) Ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ, σχετικά με τις θηριωδίες των Γερμανών ναζί σε βάρος κατοίκων σε χωριά του Ρεθύμνου στα Νότια της Κρήτης κατά τη διάρκεια της κατοχής. Στα ορεινά χωριά Καλή Συκιά, Σελιά και Ροδάκινο, ναζί έκαψαν ζωντανές γυναίκες και ηλικιωμένους, μεταξύ αυτών μια έγκυο κι έναν 86χρονο, που αντιστάθηκαν στην εισβολή στα σπίτια τους και δεν μαρτύρησαν πού ήταν κρυμμένοι οι άντρες τους, τους οποίους οι Γερμανοί έψαχναν για να εκτελέσουν. Στο ντοκιμαντέρ θα παρακολουθήσουμε μαρτυρίες συγγενών των θυμάτων αλλά και κατοίκων που έζησαν τα γεγονότα αυτά το 1943. 20:15 Έλντα, μια γέννα (Χρίστος Ξενιτόπουλος - 41’) Η Έλντα βρίσκει μια νέα πατρίδα στην Ελλάδα κι ανακαλύπτει ένα επάγγελμα που γεμίζει τη ζωή της με αγάπη. Εντοπίζοντας ένα ουσιαστικό πρόβλημα στους κόλπους της μαιευτικής, παίρνει τον έλεγχο από την πολιτεία, τους γιατρούς και τα νοσοκομεία και τον επιστρέφει στις γυναίκες, δίνοντάς τους την ευκαιρία να πάρουν επιτέλους τον τοκετό στα χέρια τους. Το "Έλντα, μια γέννα" είναι μια ιστορία για τα πολλά πρόσωπα της μητρότητας, αποδεικνύοντας πως όλες οι γυναίκες είναι μητέρες με τον τρόπο τους, ακόμα κι αν δεν έχουν κάνει ποτέ παιδιά. 21:00 Dancing toConnect - Χορεύω άρα επικοινωνώ (Μαρία Δαμκαλίδη, Λεωνίδας Κωνστανταράκος, Σταύρος Πετρόπουλος - 17’) Μπορεί ο χορός να ενώσει; Η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση φέρνει το χορό στα σχολεία με το "Dancing to Connect", ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για εφήβους που δημιουργήθηκε από την Battery Dance Company της Νέας Υόρκης κι έχει φιλοξενηθεί σε περισσότερες από 30 χώρες. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τη δημιουργική διαδικασία παρακολουθώντας τους μαθητές πέντε σχολείων της Αθήνας και πέντε της Πάτρας, από τις πρόβες και τη γνωριμία με τους δασκάλους-χορευτές μέχρι την παράσταση στην κεντρική σκηνή της Στέγης με τις χορογραφίες που οι ίδιοι οι μαθητές δημιούργησαν μέσα από συλλογική δουλειά και αυτοσχεδιασμό. 21:30 Μάνα (Βάλερυ Κοντάκου - 70’) Το 1962 μια παρέα κοριτσιών έγινε πρωτοσέλιδο όταν το έσκασαν από το σπίτι για να κλειστούν σε μοναστήρι. Κάθε φορά που το έσκαγαν όμως, οι γονείς τους τις έφερναν πίσω με το ζόρι, μέχρι που η τρίτη απόπειρά τους στέφθηκε με επιτυχία. Σκοπός τους ωστόσο δεν ήταν να απομονωθούν από την κοινωνία με προσευχή και νηστεία. Αυτό που ήθελαν, ήταν να προσφέρουν καταφύγιο σε παραμελημένα και κακοποιημένα παιδιά. Μισό αιώνα αργότερα, ο πρωτεργάτριες του Λυρείου Παιδικού Χωριού συνεχίσουν να περιθάλπουν παιδιά χωρίς καμία βοήθεια από το κράτος και την Εκκλησία. Το "Μάνα" είναι μια διαφορετική ιστορία γυναικείας χειραφέτησης που επαναπροσδιορίζει την έννοια του όρου "ανύπαντρη μητέρα". Για περισσότερες πληροφορίες, για τα τρέηλερ και τις ιστοσελίδες των ντοκιμαντέρ: Η είσοδος, όπως σε όλες τις δράσεις του Κοινωνικού Χώρου, είναι ελεύθερη. Συσκευασμένα τρόφιμα για το Κοινωνικό Παντοπωλείο και το "Φαγητό με την αγάπη μας" είναι πάντα ευπρόσδεκτα. |