Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι Σε συνέχεια των προβληματισμών των συνάδελφων Καβουλάκου και Τσολομύτη θα ήθελα και εγώ να εκφράσω την ανησυχία μου σχετικά με τη διασφάλιση της μυστικότητας της ψήφου με το σύστημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Περισσότερο ωστόσο θα ήθελα να εκφράσω την απορία μου για το γεγονός ότι δεν συζητούμε διόλου για το πώς φτάσαμε στο σημείο να είμαστε υποχρεωμένοι μέσα στο ίδιο το Πανεπιστήμιό μας να μην μπορούμε να ψηφίσουμε κανονικά, με κάλπη και με τη φυσική μας παρουσία, αλλά μόνο ηλεκτρονικά; Ο συνάδελφος Τσολομύτης επικαλείται την πρόταση του Wittgenstein, πως «ο λόγος που το 1+1=2 είναι σωστό, δεν είναι άλλος από το ότι μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε κάποιος να πει: “ωχ, εδώ κάτι μας έχει ξεφύγει”». Στην περίπτωσή μας 1 ματαιωμένη ψηφοφορία + 1 ματαιωμένη ψηφοφορία = ηλεκτρονική ψήφος. Θέτοντας ωστόσο εμφατικά μόνο το ζήτημα της διαβλητότητας της ηλεκτρονικής ψήφου και κατά συνέπεια της δημοκρατικότητας της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας τι άραγε μας έχει ξεφύγει; Θα απαντούσα πολύ απλά πως, εδώ και χρόνια, μας έχει ξεφύγει η ίδια δημοκρατία: το γεγονός ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να τελεί υπό την αίρεση κανενός. Ο Νομοθέτης, η Βουλή των Ελλήνων, προβλέποντας τη δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για την εκλογή Εσωτερικών μελών του Συμβουλίου, στην ουσία προοικονομεί και αποδέχεται υπόρρητα το γεγονός ότι οι δυο προβλεπόμενες από τον νόμο κανονικές και καθ’ όλα δημοκρατικές και αδιάβλητες ψηφοφορίες δεν θα μπορέσουν να πραγματοποιηθούν. Αυτό σημαίνει ότι ο Νομοθέτης, αλλά οφείλω να πω και κάποιοι συνάδελφοι, θεωρούν πως αυτό μπορεί να είναι επιτρεπτό: να είναι επιτρεπτό δηλαδή μια διαδικασία δημοκρατικής ψηφοφορίας να παρεμποδίζεται κατ’ επανάληψη μέσα στο Πανεπιστήμιο. Ο Νομοθέτης, μπροστά στην αδυναμία λειτουργίας της δημοκρατίας σκύβει το κεφάλι και απαντά με ένα high tech τέχνασμα! Εμείς επίσης, σύμπασα η ακαδημαϊκή κοινότητα, οι πρυτανικές αρχές, οι ΕΦΔ, τα μέλη ΔΕΠ, σκύβουμε το κεφάλι και ανησυχούμε μόνο για τη διαβλητότητα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας! Πιστεύω ότι η δημοκρατία δεν κινδυνεύει μόνο από τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, αλλά και από εκείνους που θεωρούν πως de facto και μονοπωλιακά δικαιούνται να ασκούν κατά την κρίση τους βία μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου, νομίζοντας ότι το άσυλο αφορά μόνο τις δικές τους δραστηριότητες, απόψεις και υπάρξεις και ότι οι απόψεις και οι δράσεις των άλλων τελούν μονομερώς υπό τη δική τους κρίση-αξιολόγηση. Θεωρώ επίσης πως η δημοκρατία κινδυνεύει εξίσου όταν ανεχόμαστε αυτές τις νοοτροπίες και πρακτικές και τις νομιμοποιούμε με τη σιωπή και την αδράνειά μας και ακόμα χειρότερα όταν κρυβόμαστε καιροσκοπικά πίσω από αυτές. Τα επίχειρα αυτής της στάσης εκτιμώ πως πολύ γρήγορα θα τα πληρώσουμε – όταν βεβαίως η βία δεν θα ασκείται μόνο από «προοδευτικούς» φοιτητές. Με εκτίμηση Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος
Attachment:
MatthiopoulosPsifoforia.doc
Description: Binary data