[Date Prev][Date Next][Thread Prev][Thread Next][Date Index][Thread Index]

Θεατρική παράσταση στο Πανεπιστήμιο σήμερα Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου



ΘΕΜΑ: Θεατρική παράσταση στο Πανεπιστήμιο σήμερα Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου

ΑΠΟΣΤΟΛΕΑΣ: skoulariki@xxxxxx <skoulariki@xxxxxx>

 

Παρακαλούμε δείτε το σχετικό αρχείο:

http://news.uoc.gr/news/2020/19-02/FB_IMG_1582104678232.jpg

 

 

 

 

Την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020 ώρα 8.30 μμ στο Αμφιθέατρο Δ3 της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών, το Τμήμα Κοινωνιολογίας, με την υποστήριξη της Πρυτανείας, σας καλεί στη θεατρική παράσταση "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" του Ματέι Βισνιέκ, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Λιοδάκη, και συμμετοχή των ηθοποιών της ομάδας Α.Ψ.Ε.Ν.Τ.Η του Συλλόγου Οικογενειών και Φίλων για την Ψυχική Υγεία (Σ.Ο.Φ.Ψ.Υ.) Ν. Ρεθύμνου.

 

Είσοδος ελεύθερη. Θα υπάρχουν λεωφορεία μετά το τέλος της παράστασης για την επιστροφή στο Ρέθυμνο.

 

Το έργο εμπνέεται από τους πολέμους της πρώην Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του 1990 και αναφέρεται στον ξεριζωμό, την απώλεια, την προσφυγιά, τη μετανάστευση, το θάνατο και τη ζωή, με πικρό χιούμορ και στοχασμό. 

 

Στην παράσταση συμμετέχει και ο μεταπτυχιακός φοιτητής του Τμήματός μας, Ανδρέας Βάββος.

 

ΥΠΟΘΕΣΗ

 

Βρισκόμαστε κάπου στα Βαλκάνια, μετά τον πόλεμο που οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Ο χρόνος και ο τόπος διατηρούν περιγράμματα θολά.

Παντού και πάντοτε: ο εμφύλιος, η κάθε είδους προσφυγιά, ο επαναπροσδιορισμός, η επιχείριση επιβίωσης.

Ο πατέρας και η μητέρα του έργου είναι πρόσφυγες, ο γιος ο Βίμπκο, στρατιώτης και η κόρη η Ίντα, πόρνη.

Και οι τέσσερις θα επιστρέψουν σταδιακά στο σπίτι που είχαν εγκαταλείψει. Θα το βρουν μισοκαμένο, ρημαγμένο, βρώμικο. Αυτό και όλη τη γειτονιά τους.

 

Το έργο "Η λέξη Πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" θα μπορούσε να είναι μια απλουστευμένη αντανάκλαση των καταστροφικών συνεπειών ενός πολέμου πάνω σε μια οικογένεια. Ωστόσο ο Βισνιέκ της προσδίδει απίστευτη καθολικότητα, καθώς τη χειρίζεται με φαντασία, ποίηση και πολύ χιούμορ.

Ο συγγραφέας στηρίζει το έργο του σε ένα εξαιρετικό εύρημα: ανακατεύει δύο κόσμους, αυτό των ζωντανών με εκείνων των νεκρών.

Σιγά σιγά θα διαμορφωθεί η πραγματική εικόνα του δραματικού χώρου του έργου και θα αιτιολογηθεί με εξαιρετικό τρόπο η ανωνυμία του. Στην περιοχή είναι θαμμένοι νεκροί στρατιώτες από διαφορετικές φάσεις της ευρωπαϊκής ιστορίας, αντίπαλοι και σύμμαχοι, και είναι αμέτρητοι. "... όλα τα Βαλκάνια και όλη η Μεσόγειος είναι θαμμένα εδώ..."

Πρόκειται για έναν ευρωπαϊκό ή και παγκόσμιο χάρτη, γεμάτο τρύπες, τάφους και πηγάδια. Ένα χωράφι σπαρμένο πτώματα, η ιστορία του 20ου αιώνα. Σε αυτήν πάνω χτίζεται το σήμερα. Η "πρόοδος"...

 

Το ανακάτεμα των δύο κόσμων δε σταματά στη συνάντηση τους. Προχωρά και στη σύγχυση τους. Ποιοί είναι οι ζωντανοί και ποιοί οι νεκροί; 

Στο έργο του Βισνιέκ οι τάφοι και τα πηγάδια μοιάζουν με διόδους συνάντησης και διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα στο έδαφος και το υπέδαφος, την ιστορία και το παρόν, τους νεκρούς και τους ζώντες.

Το τέλος του έργου, διφορούμενο και ανοιχτό, όπως το θέλησε ο συγγραφέας:

Το φως μιας ελπίδας ή η παραδοχή της μοιραίας ανακύκλωσης των συμφορών στο βωμό της "προόδου" και των πολέμων της;

 

-ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ-

 

Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λιοδάκης

Σκηνικά-Κουστούμια: Κάλλη Καραδάκη

Επιμέλεια Μουσικής & Ήχων- Ρύθμιση: Μανώλης Ανδρέου

Σχεδιασμός Φωτισμού: Βαγγέλης Λιοδάκης

Χειρισμός Φωτισμού: Μανώλης Μαυρομάτης

Αφίσα-Πρόγραμμα: Εύα Βλαχάκη

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος

Μάσκες: Μαρία και Χρυσούλα Κιμιωνή

Τεχνική Κάλυψη: Πολύφωνο

Μακιγιάζ: Γιούλη Νικολαροπούλου

 

-ΠΑΙΖΟΥΝ-

 

Γιος (Βίμπκο): Αντρέας Βάββος

Στρατιώτης (Στάνκο), Συνοριοφύλακας, Σέρβος Στρατιώτης (Πράλικ),

Νταβατζής, Γερμανός Στρατιώτης (Φραντς): Αντώνης Ρισσάκης

Πατέρας: Αντώνης Βαμιεδάκης

Μητέρα: Μαρία Ζουρμπάκη

Νέος Γείτονας: Μανώλης Δουσαΐτης

Τρελή Γριά (Μίρκα): Αγάπη Βανταράκη

Κόρη (Ίντα): Βίκυ Προδρομίδου

Πελάτης, Χαμογελαστός Τύπος: Σπύρος Αντουράκης

Πόρνη (Καρολίνα): Ειρήνη Μυρθιανού

Πατρόνα: Μελίνα-Σεμέλη Τατάκη

Μαυροφορεμένες γυναίκες: Σταυρούλα Στρατάκη, Ελένη

Μιχελουδάκη, Μαρία Τσιάμη

 

-ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ-

 

Μαρία Τσιάμη (ακορντεόν-τραγούδι «Ένα μικρό πλέουμενο»,

Μουσική και στίχοι: Παύλος Παυλίδης)

Μαρία Πατσουμά (ηχογραφημένο τραγούδι «Spavaj sine»,

παραδοσιακό βοσνιακό νανούρισμα)

 

 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

 

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου στις 20:30

 

ΤΟΠΟΣ

 

Στο αμφιθέατρο Δ3 στο Πανεπιστήμιο Γάλλου

 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παράσταση ΔΕΝ είναι κατάλληλη για νέους κάτω των 16 ετών

 

-ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ-

 

Τμήμα Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης

Σ.Ο.Φ.Ψ.Υ. Ρεθύμνου (Σύλλογος Οικογενειών και Φίλων για την Ψυχική

Υγεία Νομού Ρεθύμνου)

 

-ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ-

 

-τον Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Σπανουδάκη

Κωνσταντίνο

-τον Πρόεδρο του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου

Κρήτης κ. Ζαϊμάκη Ιωάννη

-το Διοικητή Στρατοπέδου Ρεθύμνου κ. Βιδιαδάκη Γεώργιο

-τις καθηγήτριες του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου

Κρήτης κ. Σκουλαρίκη Αθηνά και κ. Φουρναράκη Ελένη

-τον κ. Βαγγέλη Αγγελιδάκη

-τον κ. Γιάννη Ορφανό

-την κ. Αλισσάβη Κουτουξίδου

-το Δημοτικό Θέατρο Μυλοποτάμου



ΛΙΣΤΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ.