Τα επόμενα 20 χρόνια, η κατάθλιψη θα αποτελεί την πιο συνηθισμένη αιτία αναπηρίας παγκοσμίως. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών ωστόσο, η θεραπεία της δεν έχει αλλάξει σημαντικά. Στον χώρο της ψυχιατρικής, ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει... τουλάχιστον μέχρι τώρα. Γιατί στο παρόν ανατρεπτικό βιβλίο, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, Edward Bullmore, μας παρουσιάζει τα επαναστατικά, καινοφανή επιστημονικά δεδομένα που συνδέουν την κατάθλιψη με τη φλεγμονή του σώματος και του εγκεφάλου. Εξηγεί τις γνώσεις που διαθέτουμε σήμερα σχετικά με το πώς και το γιατί οι ψυχικές διαταραχές μπορεί να έχουν τις ρίζες τους στο ανοσοποιητικό σύστημα, και περιγράφει μια μελλοντική επανάσταση σύμφωνα με την οποία οι θεραπείες θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικά στοχευμένες ώστε να διαρρήξουν τον φαύλο κύκλο του στρες, της φλεγμονής και της κατάθλιψης. Ο Φλεγμαίνων νους υπερβαίνει τα όρια της κλινικής πρακτικής και του εργαστηρίου, εξερευνώντας έναν εντελώς νέο τρόπο θεώρησης του τρόπου με τον οποίο ο νους, ο εγκέφαλος και το σώμα συνεργάζονται μεταξύ τους —συχνά αποτυχημένα— προκειμένου να μας βοηθήσουν να επιβιώσουμε σ’ έναν εχθρικό κόσμο. Επίσης, μας παρέχει πληροφορίες για την ιστορία της δυτικής ιατρικής, για το πώς έχουμε σφάλει αλλά και πετύχει στο παρελθόν, καθώς και για το πώς θα μπορούσαμε ν’ αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές πολύ πιο αποτελεσματικά στο μέλλον.
«O Φλεγμαίνων νους εντοπίζει τις ρίζες του δυϊσμού, δηλαδή της τάσης να θεωρείται ο νους εντελώς διαχωρισμένος από το σώμα, και στη συνέχεια μας ζητά να υπερβούμε αυτόν τον δυϊσμό προκειμένου να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς με τους οποίους η σωματική φλεγμονή επηρεάζει τον εγκέφαλο και τον νου».
— John H. Krystal, MD· Robert L. McNeil, Jr., καθηγητής Μεταγραφικής Έρευνας, πρόεδρος του Τμήματος Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Γέηλ
|